Żałoba

Żałoba – zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN – oznacza:

1. smutek po śmierci kogoś bliskiego;

2. określony czas po śmierci bliskiej osoby, w którym nosi się odpowiedni strój i nie uczestniczy w życiu towarzyskim;

3. czarne ubranie lub dodatek do ubioru noszone przez pewien okres po śmierci kogoś bliskiego.

Psychologiczne ujęcie żałoby wyróżnia pięć jej etapów, których czas trwania i nasilenie towarzyszących emocji stanowi sprawę bardzo indywidualną. Pierwszym z nich jest szok i zaskoczenie, które stanowią pierwszą reakcję na wiadomość, że bliska osoba nie żyje. Siła oraz natężenie wstrząsu zależy od wielu czynników (np. relacja z osobą zmarłą, jej wiek, okoliczności śmierci). Etap ten charakteryzuje się poczuciem braku realności, niedowierzaniem, automatyzmem działania. Drugim etapem żałoby jest dezorganizacja zachowania, przejawiająca się trudnościami dotyczącymi wykonywania codziennych obowiązków, uczuciem zagubienia, ograniczeniem dotychczasowej aktywności, mogą pojawić się problemy z odżywianiem, trudności w spaniu. W tym okresie osoby przeżywające smutek często tracą zainteresowanie swoim wyglądem oraz innymi sprawami, które wcześniej były dla nich ważne. Trzeci etap przeżywania żałoby to gniew i złość. W tym czasie dominuje uczucie złości na los, poczucie krzywdy, zazdrość związana z tym, że inni mogą nadal cieszyć się swoimi bliskimi, gniew na świat, wszechogarniające poczucie niesprawiedliwości. Czwartą fazę żałoby stanowi smutek i depresja. Jest ona pełna żalu, rozpaczy, apatii, poczucia, że nic już nie cieszy. Często osoby przeżywające ten etap żałoby skarżą się na ciągłe uczucie zmęczenia i wyczerpania, zaniedbują siebie i innych, unikają znajomych, zamykają się w sobie, często płaczą. Przyszłość widziana jest w czarnych barwach, a myśli skoncentrowane są głównie na zmarłym i na bezsensie życia. Ostatnim, piątym etapem żałoby jest akceptacja i godzenie się ze stratąJest to tak naprawdę etap wychodzenia z żałoby. Osoba w żałobie zaczyna rozumieć nieodwracalność straty i powoli godzi się z nią. Uczy się żyć na nowo bez osoby, która odeszła. Czasami temu etapowi towarzyszą wątpliwości i wyrzuty sumienia, że życie toczy się dalej, pomimo tak wielkiej straty oraz obawa, że takie pogodzenie się z losem oznacza brak czci dla zmarłych. Faza ta polega na stopniowym powrocie do życia społecznego, podejmowaniu nowych działań i aktywności.

Przeżycie każdej z powyższych faz jest niezbędne aby odblokować uczucia i emocje, co daje możliwość powrotu do równowagi po stracie bliskiej osoby.

 

ARKADIA